Bij ontstentenis
ik heb wijsheid in een zinkput laten stikken
zet nu mijn sluizen open voor alle erbarmen
om te stranden waar vloedlijnen mij schikken
misschien dat ommuurde trots mij zal omarmen
zodat ik schuilen kan in de vesting van geduld
waarbuiten zich de werkelijkheid ontvouwt
op papier zijn alle dromen nu wel vervuld
het gaat toch om de beleving welbeschouwd
of iets nu werkelijk of in gedachten bestaat
ik waan mij daarom in een felverlichte stad
en neem blindheid mee voor als het licht uitgaat
gewoon zomaar, voor het geval dat
zet nu mijn sluizen open voor alle erbarmen
om te stranden waar vloedlijnen mij schikken
misschien dat ommuurde trots mij zal omarmen
zodat ik schuilen kan in de vesting van geduld
waarbuiten zich de werkelijkheid ontvouwt
op papier zijn alle dromen nu wel vervuld
het gaat toch om de beleving welbeschouwd
of iets nu werkelijk of in gedachten bestaat
ik waan mij daarom in een felverlichte stad
en neem blindheid mee voor als het licht uitgaat
gewoon zomaar, voor het geval dat
Reacties op dit gedicht
| John Kroos: | Zondag, december 01, 2013 00:41 |
| Mooi verwoord gedicht waarvan de derde strofe een, voor mij, mooi gehalte heeft. Graag gelezen en hartelijke groet, John |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 30 november 2013 | ||
| Thema's: | ||