Dwaaleinde



Ik heb zoveel zitten rondzeulen, links, rechts, heen en neer
op zoveel plaatsen, alleen weet ik niet meer waar, wanneer
en mijn antieke klok aan de muur bleek mijn enigste vriend
want hij, die ooit titel droeg, heeft hem zeker nooit verdiend.
Ik mag ‘t zeggen: Ooit had ik letterlijk alles, nu niets meer
maar het verschil tussen die twee, stoort me niet meer zozeer.
Wat ik eigenlijk deed, was zoeken, op de vreemdste plaatsen
naar iets wat ik nooit verloren had, laat staan achtergelaten.
’t Heeft lang geduurd eruit te raken, ’t speelt nog in mijn kop
maar langzaamaan, beetje bij beetje, kom ik er weer bovenop
ik heb heel veel geleerd, zo onderweg, van hoe het is en hoort
niet dat er één ziel bleef, die zich, aan iemand als mij stoort.
Voor wat ik ooit deed heb ik, achteraf, een zware tol betaald
ik verloor mijn idealen, geloof, en ook al klinkt ’t achterhaalt
pas toen ik alles omkeerde, zeg maar, binnenstebuiten trok
kon ik zien, dat ik terug stond, waar ik vroeger ooit vertrok.
Mag ik het stellen: Ondanks dat ik tegen veel heb ingedruist
mijn uitgangspunten, hoe ver gezocht dan ook, ze bleken juist
en voor wie ik ooit kwetste: Ik wil hier ‘n Mea Culpa slaan
ik hoop dat men mij 't kan vergeven, en 'n beetje verstaan.






Schoonbeek, 1 December 2013