pigmenten van de geest
heb mijn leven
geschilderd
jaren in kleur
aangezet
maar kon er
uiteindelijk
geen juiste vorm
aan geven
penseelde lijnen
in verlopende
einden
cirkelde speels
met
pigmenten van de
geest
het doek was te
groot
verdwaalde in miniaturen
van creaturen die
leefden van de
goot
schetste in blauw
mijn ontsnappen
moest terug door
de kou
met de dood op
mijn rug
wind waait nu
herfst
op een drogend
paneel
ik ben het spoor
bijster
zelfs in wit ben ik te veel
wil melker
04/12/2013
wervelende regenboog: | Woensdag, december 04, 2013 18:35 |
zelfs op het doek kun je verdwalen pak wat warme kleuren en schets met je hart een veilig thuis :) prachtig gedicht Wil liefs wr |
|
John Kroos: | Woensdag, december 04, 2013 17:23 |
Voor mij is dit herkenbaar geschreven. Wijsheid komt met de jaren, het doel verloopt vaak net zo veel.. Mooi beschreven en graag gelezen Wil, H.Groet, John |
|
Quicksilver: | Woensdag, december 04, 2013 15:44 |
ben hier ook even van af..man wat kan jij toch schrijven.. warme groets |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, december 04, 2013 11:12 |
kan even niets zeggen! | |
Anneke Bakker: | Woensdag, december 04, 2013 08:45 |
De zwarte dood en het witte doek, daar tussendoor alle pigmenten aangezet tot fraaie resultaten. Ze mogen er zijn, gezien worden zoals wij nu jouw werken in alle kleurschakeringen mogen lezen. Mooi is dit Wil. Hartelijke groet en een fijne dag. Anneke |
|
windwhisper: | Woensdag, december 04, 2013 07:32 |
ja, je kunt over alles schrijven, zelfs over de dood, goede morgen Wil, ik val nu toch even stil liefs Cobie |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 04 december 2013 | ||
Thema's: |