Ze weten niet hoe jij je voelt
Je hoort mensen praten
ze willen niet meer met je omgaan
enkel omdat je volgens hen zit te klagen
maar op steun, daar wacht je op
liefde, dat is wat jij wilt vragen
Je vrouwtje verloren, ze komt nooit meer terug
jij hebt het moeilijk
want het ging veel te vlug
veel te vroeg is ze gegaan
in menig mensen ogen
een traan
Maar daarna
keek niemand nog naar je om
ze lieten je vallen, want jij was aan het klagen
maar ze weten niet wat jij nu meemaakt
wat jij doormaakt
enkel begrip is wat jij wilt vragen
Hoe zouden zij zich voelen
in jou plaats?
zouden ze blij zijn met hoe ze worden behandeld?
of zouden ze je dan eindelijk terugnemen
omdat ze dan eindelijk weten
wat jij bedoeld?
Reacties op dit gedicht
| wervelende regenboog: | Maandag, december 09, 2013 07:59 |
| tragisch dat je oom op een gegeven moment niet meer bij zijn familie terecht kon goed dat jij nog steun kan geven mooi verwoord groetjes wr |
|
| r.o.o.s: | Zondag, december 08, 2013 23:35 |
| Iemand die ons nauw aan het hart ligt te moeten verliezen raakt onze diepste ziel , maar we zullen deze altijd blijven koesteren in onze diepste verlangens en iedereen verwerkt dit trouwens op haar of zijn manier , uit het oog maar voor altijd in ons hart ... Liefs r.o.o.s |
|
| Shining spear: | Zondag, december 08, 2013 21:33 |
| Klinkt bekent, alleen zijn is als rennen achter de feiten aan, omdat je altijd weer stil gaat staan. Toch wij alleen zijnde mensen, zijn nooit alleen. We dragen altijd iets bij ons, dat niemand begrijpen doet, tot ze zelf t verlies ervaren. Eeuwige leven, voort in de harte van andere. Mvg. Ps bedankt voor dit mooie schrijven |
|
| gedichtenlady: | Zondag, december 08, 2013 19:26 |
| Men tante is 5 jaar geleden overleden. Al de vrienden van tante en nonkel hebben nonkel laten vallen, omdat hij teveel klaagt over zijn verdriet, dat hij zijn vrouwtje mist | |
Over dit gedicht
| Auteur: gedichtenlady |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 december 2013 | ||
| Thema's: | ||