Vier uur..
vier uur
het donker kruipt naar binnen
ik knip wat stroom als
lichtbron aan
het licht verspreidt zich in
beseffen
er is nog zoveel nacht in dag
te gaan
ik kijk mijn wereld terug
naar buiten
zoveel vensters die
in stilte sluiten
de warmte isoleert
verdrijft de kou tot hier in
mij
ik aai de hond in haar verlangen
ze laat wat leven in me vrij
Reacties op dit gedicht
| liesjequilt: | Dinsdag, december 10, 2013 21:16 |
| ze zeggen niet voor niets de donkere dagen voor kerst, fijn zo''n maatje gr. Liesbeth |
|
| verhavert: | Dinsdag, december 10, 2013 20:52 |
| emotioneel rakend dicht John zoveel liefs |
|
| september: | Dinsdag, december 10, 2013 20:49 |
| Een pracht van een schrijven dat je bijna voor je kunt zien. De eenzaamheid sterk verwoord. Liefs | |
| wervelende regenboog: | Dinsdag, december 10, 2013 20:48 |
| goed om zo''n fijne huisgenoot te hebben bij wie je altijd terecht kunt en die je troost bij verdriet heb ik ook ervaren gister na het schrijven van het gedicht over het Joodse meisje... gevoelig schrijven fijne avond John wr |
|
| Hans Winter: | Dinsdag, december 10, 2013 20:18 |
| met prachtig geheel beleefde mede te nemen regels om de dag onder ogen te komen toch tot slot. groetje, hans |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, december 10, 2013 17:30 |
| Als de zon onder gaat zo vroeg nog op de dag dan slaat de eenzaamheid toe, lamp aan en gordijnen dicht dan is de avond nog zo lang. Voelbare eenzaamheid lees ik. Zo herkenbaar John. Warme groeten Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: John Kroos |  
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 10 december 2013 | ||
| Thema's: | ||