Alsof ik ...
Alsof ik…
Met de eerste knieval in de schemerige avond
verlies ik de strijd tegen het dagelijks gezeik.
O ja, ik aanbid, zelfs als ik dat staalhard ontken,
want zij die jouw heerschappij betwisten
negeren de ijzige koude in het vroege donker!
Kleur de nacht met melancholie en een portie stilte
die oorverdovend tegen de winter probeert te vechten.
Misschien als ik het warme bloed van mijn voorouders
stil krijg met kleine glaasjes op al-co-hol geslaagde gedachten
dat het hier dan toch nog stil wordt in mijn ijzige hoofd.
Iemand weigert,
drinkt met opgegeven hoofd zijn lichaam in een roes van ontkenning…
esteban 14 December 2013
Reacties op dit gedicht
| mucho: | Dinsdag, december 17, 2013 10:16 |
| ijzersterk |
|
| Roselynn: | Zaterdag, december 14, 2013 10:25 |
| ..alcohol ... maakt de strijd even lichter... soms heb je dat nodig... hoewel je weet... dat het niet de oplossing is.. |
|
| wil melker: | Zaterdag, december 14, 2013 05:53 |
| Esteban.. het is het paard van troje.. dat met opgeheven hoofd binnen wordt gehaald.... maar in zijn ingewanden is de strijd al op handen.. Ik wens je een heerlijke schitterende dag.. Liefs, wil |
|
| windwhisper: | Zaterdag, december 14, 2013 05:44 |
| het voelt zo zwaar, dat dragen..... knap stukje Esteban de sfeer spreekt voor zich lieve groet Cobie goede morgen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 14 december 2013 | ||
| Thema's: | ||