het hoofd amper opzij, viel ik als blok beton
door de abrupt teruggekeerde zwaartekracht,
het woud in, de pijn die ik ervoer ging
verder dan het fysieke, het lijf volgde orders op
terwijl het brein gedesoriënteerd het wilde in liep

in staat van verwarring slingerde ik langs bomen,
wurmde me tussen dichtbegroeide struiken,
uren, misschien wel dagen, ach hoeveel
schrammen en builen zullen later als getuigen
op mijn huid het verhaal na kunnen vertellen

door koorts geveld kroop ik tenslotte ineen
tussen varens, wat er toen gebeurde kan ik
tot op de dag van vandaag niet met zekerheid
aan ijlen of realiteit toeschrijven

de knieën opgekruld onder mijn kin, lag ik daar
eerst werd de omgeving vaag en mistig,
daarna veranderde alles van vorm
er was geen sprake meer van een bos
ik bevond me in een ruimte die, waar ik ook keek
zeer complexe organische patronen vertoonde

ik volgde de contouren, geraakte extatisch ervan
hoe soepel en sterk was mijn lichaam
dat mee kronkelde als was ik een slang

gestaag nam de omgeving spiraalvormige
structuren aan waardoor ik almaar ronddraaide,
een vortex ontstond die mij naar het oog toetrok

middenin de cirkel schenen er zeven lichtpunten
in de kleuren; rood, oranje, geel, blauw,
groen, violet en paars, elk bracht een uniek geluid
voort die resoneerde in mijn onderbewustzijn

ontwaak, ontwaak en laat haar energie
stromen door elk ader in jouw lijf
haar liefde is begiftigd en staalt uit
over heel het universum om zich
te manifesteren tot de collectieve waarheid

ontmoet de pythoniaanse priesteres