Het leven is nemen en geven,
kleine dingen raken ons diep.
Mijn hart zal het weer overleven,
dat jij ging terwijl je sliep.

ik had je lief, je was mijn kind,
uniek, speels en steeds zo trouw.
Vaak bestempeld door wat een ander van je vind,
maar, je was er steeds liet me nooit in de kou.

Ik zal je missen mijn trouwe vriend,
ik zal je nooit vergeten ....
Je hebt dat plaatsje in mijn hart verdiend,
een liefde die wij enkel weten.

Tot ziens mijn schat,
het ga je goed ....
En als God daar een plekje had,
dan heb je het nu gekregen,
hij enkel weet hoe het moet.

Je foto's zijn me dierbaar,
ik mis die speelse lik ...
dat loyale in je ogen daar,
een postbode vol schrik.

Ik wou nog zoveel met je beleven,
waarom deden ze jou dit aan...
Als ik ooit kom te weten....
zal ik hem naar het leven staan.

Diep in mijn hart, op een veilige plaats,
hier kunnen ze je niet raken,
Hier ben je dicht bij me...
en in die gedachte
zal ik er een fijn leven van maken.

Ik heb je halsband nu in mijn hand,
en denk aan die wandelingen op het strand...
Mijn hart is verscheurd en doet zo'n pijn,
hoeveel harder kan het leven nog zijn ????

tazi, mijn toeverlaat..
ooit zien we elkaar weer
als je dan ziet wie voor je staat
dan hoop ik dat je springt
zoals toen die eerste keer...