illusie
En stilletjes
is het binnen geslopen
een sprankel van hoop
een lichtende verwachting.
Machteloos tracht ik
het weg te bannen
uit de donkerste kamers
van mijn hart.
Het is een illusie
een zeepbel, waarin ik
in ben gaan geloven
niet voor de eerste keer.
Mijn ziel cirkelt
en weet donders goed
dat de klap deze keer
des te groter zal zijn.
En daarna
begint het weer opnieuw
en opnieuw.
Ach hoop
verlaat mij
alsjeblieft
is het binnen geslopen
een sprankel van hoop
een lichtende verwachting.
Machteloos tracht ik
het weg te bannen
uit de donkerste kamers
van mijn hart.
Het is een illusie
een zeepbel, waarin ik
in ben gaan geloven
niet voor de eerste keer.
Mijn ziel cirkelt
en weet donders goed
dat de klap deze keer
des te groter zal zijn.
En daarna
begint het weer opnieuw
en opnieuw.
Ach hoop
verlaat mij
alsjeblieft
Reacties op dit gedicht
| John Kroos: | Dinsdag, december 31, 2013 17:05 |
| De hoop dient altijd om je leven zin te geven een perspectief te weven teleurstelling of het inlossen van je verwachting hoort daarbij leven is gevoelen zonder gevoelen geen leven.. Graag gelezen en prettige jaarwisseling. John |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mienke | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 31 december 2013 | ||
| Thema's: | ||