niets bijzonders
Als aan de grond genageld kijk in naar mijn fiets, k,zou zweren dak op weg was naar iets, de weg waarop ik stilsta herken ik niet.
Ik kijk om me heen en zie niets wat ooit bekend was.
De bocht naar ooit bekend godvergeten gehucht rechtgetrokken leid nergens heen.
Verdwenen de verscholen brug waarop ik ooit stond,mijn geheimen over de reling gegooid voor altijd verloren.
De stem die antwoordde op mijn geheimen in de diepte verdwenen.
Witte strepen, Één richting verkeer, ik probeer de toekomst nog een keer.
Ik kijk om me heen en zie niets wat ooit bekend was.
De bocht naar ooit bekend godvergeten gehucht rechtgetrokken leid nergens heen.
Verdwenen de verscholen brug waarop ik ooit stond,mijn geheimen over de reling gegooid voor altijd verloren.
De stem die antwoordde op mijn geheimen in de diepte verdwenen.
Witte strepen, Één richting verkeer, ik probeer de toekomst nog een keer.
Reacties op dit gedicht
| mucho: | Vrijdag, januari 17, 2014 10:44 |
| ik probeer niets meer het is allemaal niets bijzonders en alles wat mooi is is niet waar :S |
|
| John Kroos: | Donderdag, januari 02, 2014 00:41 |
| Stilstaan wellicht keren of een afslag gemist geen parkeerplaats geen veilige plek Hopelijk toch een nieuwe weg gevonden.. Goed doordacht geschreven en graag gelezen, John |
|
| kimmytje: | Woensdag, januari 01, 2014 12:01 |
| Mooi verwoord hoor! Liefs Kimmy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: eigen stijl | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 2014 | ||
| Thema's: | ||