Wandelend tot op een onbekende plek
Ze loopt op een weg
een pad, die ze niet kent
naast haar ziet ze bomen staan …
niemand om met haar mee te gaan
ah, ze is het wel gewend
Ze wandelt, ze kan niet omkijken
alleen, bedroefd en met tranen in haar ogen
bedekt door de regen …
die niet ophoudt met komen
Even daar … op het einde van de weg
kan ze neerzitten en even rusten
ze heeft nog een lange weg te gaan
voor ze op haar eindpunt is
Daar, waar niemand haar ooit mag vinden
heeft ze haar bestemming bereikt
(fictief)
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Dinsdag, januari 07, 2014 21:20 |
| Maar.. heel onverwacht duikt soms iemand op die mee met je wil lopen.. Mooi geschreven, Raissa! Gts |
|
| september: | Dinsdag, januari 07, 2014 19:51 |
| Mooi gedicht Gedichtenlady..misschien kan ze op deze plek zichzelf zijn of vinden wat ze zoekt | |
| youkie: | Dinsdag, januari 07, 2014 17:30 |
| een treurig schrijven sterkte op je weg liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: gedichtenlady |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 januari 2014 | ||
| Thema's: | ||