Windstilte
Mijn huis
mijn eigen stuk gevoel
elke stoel
elk stuk beleving
in eigen zinning
veilig weergegeven
het is mijn haven
de thuiskomst die
zo naadloos stil verglijd
-
het is alleen
de tijd die strekt
om voelbaar meer te leven
de gloeiing ijlt
en draagt geen sporen
haar intensheid
zo verloren
is de warmte
mis geboren
-
ik loop het mee
zet zwijgzaam thee
het kopje hoort
niets met haar oren
Reacties op dit gedicht
| Fairouz: | Donderdag, januari 09, 2014 15:58 |
| mooie titel hierbij John ik val volgens mij in herhalingen maar ontroerend mooi geschreven hartelijke groet, Fairouz |
|
| roosjerood: | Donderdag, januari 09, 2014 13:48 |
| prachtig weer | |
| remie: | Donderdag, januari 09, 2014 13:41 |
| geweldig.... |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, januari 09, 2014 11:37 |
| In de naadloze stilte verstrijkt de tijd met een kopje thee dat je alleen drinkt terwijl je het voelbare mist. Ontroerend mooi gedicht John. Hartelijk groet. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: John Kroos |  
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 09 januari 2014 | ||
| Thema's: | ||