oboedientia
Met striemend touw op de blanke huid
gesierd in rode lijnen
scharlaken bloeddoorlopen ogen
wens ik je te  verfijnen
tot delicaat geslepen steen
dat schittert als je lacht
en kronkelt in een siddering
blijf bij me deze nacht.
op ranke schreden
 "oboedientia"
jouw lichaam is het mijne
vervult, verguldt met veel geduld
zodat wat systematisch is gesloopt
geruisloos zal verdwijnen
gesierd in rode lijnen
scharlaken bloeddoorlopen ogen
wens ik je te  verfijnen
tot delicaat geslepen steen
dat schittert als je lacht
en kronkelt in een siddering
blijf bij me deze nacht.
op ranke schreden
 "oboedientia"
jouw lichaam is het mijne
vervult, verguldt met veel geduld
zodat wat systematisch is gesloopt
geruisloos zal verdwijnen
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Syncoop³ | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 09 januari 2014 | ||
| Thema's: | ||