De dood
Waarom zou ik willen leven
Als ik niet tevreden ben
Als ik telkens mezelf wil veranderen
En er geen einde aan komt
De dood maakt mij gelukkig
Dan ben ik veilig
De dood pakt me met twee handen beet
En ik voel me veilig
Was het maar alvast mijn tijd
Geen zorgen en geen kritiek
Wat moet dat heerlijk zijn
Ver weg van mijn angsten
Ver weg van de boze wereld
Ik ben alvast klaar
Voor een nieuw begin
Een nieuw begin
Zonder problemen
Waar ik echt mezelf kan zijn
En waar ik trots op mezelf kan zijn
Als ik aan dat begin ben begonnen
Is er geen einde nabij
Als ik niet tevreden ben
Als ik telkens mezelf wil veranderen
En er geen einde aan komt
De dood maakt mij gelukkig
Dan ben ik veilig
De dood pakt me met twee handen beet
En ik voel me veilig
Was het maar alvast mijn tijd
Geen zorgen en geen kritiek
Wat moet dat heerlijk zijn
Ver weg van mijn angsten
Ver weg van de boze wereld
Ik ben alvast klaar
Voor een nieuw begin
Een nieuw begin
Zonder problemen
Waar ik echt mezelf kan zijn
En waar ik trots op mezelf kan zijn
Als ik aan dat begin ben begonnen
Is er geen einde nabij
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zondag, januari 12, 2014 12:12 |
| het menselijk besef eindig te zijn kan ons des te intenser brengen tot soms toch echt iets van een wederzijds ontmoet worden dat goed voelt om werkelijk te zien. groetje, hans |
|
| John Kroos: | Zondag, januari 12, 2014 00:23 |
| er is geen einde aan het einde maar ook geen begin H.Groet, John |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Vivianx | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 11 januari 2014 | ||
| Thema's: | ||