Het paspoorteen foto van een gezicht dat rimpels hebben vermoeid
en vele tranen, die met zuchten concurrenen
momenten, breng mij als brief naar mijn beminde
breng mij als kabbelende golf
breng mij als regenbui
breng mij naar het uitgesleten pad dat in de aderen is
zie, mijn hart is een gedroomd vaderland
zie, mijn bloek is inkt
breng mij dan naar een horizon die mij kan voeden
zie, mijn bloed is inkt
draag mij, Als het eerste sprankje licht
als een eerste sprankje
licht.
Ik heb toen geen afscheid van je genomen
om slechts over terugkeer te praten
al zijn zij tegenons meedogeloos
al wordt de weg bezaaid met doornen
al hangen zij de havelozen op
van onze dromen zullen zij ons niet beroven
en van de liefde en de liefste
laat ik mij niet scheiden
nee, van de liefde laat ik mij niet scheiden.
ik heb altijd mijn dromen nog ...