spekstenen muur
Mijn besluit tekent vaste vormen
op de spekstenen muur
geen hoera maar boekenkunst
legt de twijfel naast de bladwijzer
ben geen archief van oude woorden
maar een lei met vage vegen
doch is er het zwijgen die mijn jeugd
krast op de voegen van de oude kansel
Het zou nu morgen moeten wezen
maar vandaag wil niet verdwijnen
hoe kan ik nu weten hoe een zondeling
zich voelt wanneer het water zachtjes
kalft tegen mijn geweten
Reacties op dit gedicht
| hiljaa: | Zondag, januari 12, 2014 16:42 |
| het is even geleden dat ik hier op site was prachtig schrijven knufliefs--hiljaa |
|
| John Kroos: | Zondag, januari 12, 2014 16:15 |
| Het verdrinken in het water van je geweten laat de morgen ondoordringbaar in jezelf welkom heten Een zeer mooi verwoord schrijven. Hartelijke groet, John |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 12 januari 2014 | ||
| Thema's: | ||