muziek verzacht ....
we zijn wie we zijn,
we staan waarvoor we staan,
als een rots in de branding,
onze eigenheid verloochenen ... nooit,
toch ... ben ik niet meer dezelfde,
zal het nooit meer zijn,
één gebeurtenis ...
meer was er niet nodig.
verwarring blijft hangen,
ben ik nu ... minder waard,
of neen ... gewoon levenswijs,
als een elastiek ...
iets minder veerkrachtig,
gevoelig aan druk,
voorzichtig om niet te knappen.
blauwe ondeugende ogen,
lachen me toe ...
zachtjes verdrinkt de herinnering in een traan.
we staan waarvoor we staan,
als een rots in de branding,
onze eigenheid verloochenen ... nooit,
toch ... ben ik niet meer dezelfde,
zal het nooit meer zijn,
één gebeurtenis ...
meer was er niet nodig.
verwarring blijft hangen,
ben ik nu ... minder waard,
of neen ... gewoon levenswijs,
als een elastiek ...
iets minder veerkrachtig,
gevoelig aan druk,
voorzichtig om niet te knappen.
blauwe ondeugende ogen,
lachen me toe ...
zachtjes verdrinkt de herinnering in een traan.
Over dit gedicht
| Auteur: dancingwithwords | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2014 | ||
| Thema's: | ||