Een brug
Vaak zijn mijn gedachten
met stilte verweven
door geschreven zinnen
alleen in mijn hart te lezen
steeds weer tracht
ik te doorgronden
waarom afstand
tussen ons zo voelbaar is
niet de woorden kan vinden
om een brug te slaan
ieder van ons
vertelt zijn eigen verhaal
in een samen onbegrepen taal.
met stilte verweven
door geschreven zinnen
alleen in mijn hart te lezen
steeds weer tracht
ik te doorgronden
waarom afstand
tussen ons zo voelbaar is
niet de woorden kan vinden
om een brug te slaan
ieder van ons
vertelt zijn eigen verhaal
in een samen onbegrepen taal.
Reacties op dit gedicht
| John Kroos: | Woensdag, januari 15, 2014 23:46 |
| Een sterke laatste zin in een verder stemmende leegte. Sterkte en hartelijke groet, John |
|
| witteroos: | Woensdag, januari 15, 2014 22:51 |
| Mooi, vol begrip en liefdevol beschreven. Warme groet en een dikke knuf. | |
| Clarice: | Woensdag, januari 15, 2014 17:18 |
| Herkenbaar, mooi verwoord. Dan weet je soms niet goed of je beter een stapje terug zet of juist niet.. Is pijnlijk.. Sterkte |
|
| Syncoop³: | Woensdag, januari 15, 2014 11:08 |
| mooi.. herkenbaar gevalletje miscommunicatie I love it |
|
| Anneke Bakker: | Woensdag, januari 15, 2014 11:06 |
| Lastige communicatie dan Paula dat geen oplossing biedt voor dit verdriet, beiden koppig misschien ? Geen prettige gedachtengang om een brug te slaan. Ik wens je liefs en sterkte. warme groetjes Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Paula Hagenaars |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 januari 2014 | ||
| Thema's: | ||