Het zand veeg ik weg
Ik veeg het zand weg
voor jou wil ik dat wel doen
tussen je tenen borstelen
en niet meer denken aan toen
Het zand is verdwenen
jij zit er niet meer onder
bevrijdt van je ergste vijand
geen angsten meer, geen gedonder
Het zand zat tot aan je nek
enkel je hoofd was nog onbedekt
maar lang zou dat niet meer duren
het was nog maar een kwestie van een paar uren
Toen ik voorbij kwam
hoorde ik je roepen:
“haal me hier alstublieft uit
ik houd het niet meer vol”
het was geschreeuw, veel te luid
Voor jou, die ik van vroeger kende
wou ik je éénmaal helpen
om zo je angsten en verdriet
te stelpen …
(ik probeer tegenwoordig van dingen weer te geven, in een andere vorm van gedicht - dit zou vergeving moeten voorstellen, klopt het wat? :) )
Reacties op dit gedicht
| wervelende regenboog: | Donderdag, januari 16, 2014 23:48 |
| vergeving kwam er niet in me op maar wel compassie met je medemens :) groetjes wr |
|
| kimmytje: | Donderdag, januari 16, 2014 20:54 |
| Ik vind het een mooi gedicht, Maar moest je eronder niet vermeld hebben dat het over vergeving ging had ik dat niet door gehad. Na het nog eens te herlezen kan ik er ergens wel rede van maken. Voor mij kwam de eerste indruk over als: iemand die je een laatste keer probeert te redden van de ''ondergang'', alsof die persoon emotioneel heel diep zit en dat je toch een laatste poging doet om er hem/haar bovenop te helpen. (Zo komt het bij mij over, sorry dat het niet juist was) |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, januari 16, 2014 08:51 |
| weet het niet zal het nog een paar keer moeten lezen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: gedichtenlady |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 16 januari 2014 | ||
| Thema's: | ||