Tot het tij keerde
tot het tij keerde
ik schepte zand
maar het bleef
niet kleven
in mijn hand
wilde details uit
het leven vorm
geven
zij rulden weg op
het strand
heb met de zee
gesproken
zij heeft haar
water vergoten
rijk aan
herinnering
in een vloeiend
decor
onder zon en wind
kreeg mijn visioen
zijn gestalte
tot het tij keerde
de golven zich
weerden
de creaties wisten van mijn hand
wil melker
20/01/2014
Reacties op dit gedicht
| kimmytje: | Maandag, januari 20, 2014 16:39 |
| Alweer een schatkist aan informatie en diepzinnigheid! Mooi hoor Liefs Kimmy |
|
| wervelende regenboog: | Maandag, januari 20, 2014 12:33 |
| een met de natuur en haar grillen mooi Wil liefs wr |
|
| youkie: | Maandag, januari 20, 2014 10:46 |
| de mooie herinneringen blijven bestaan die zullen nooit of nimmer vergaan veel liefs en sterkte |
|
| Anneke Bakker: | Maandag, januari 20, 2014 09:51 |
| Stil en ontroerd iets moois niet kunnen vasthouden, los moeten laten, alleen de mooie herinneringen vasthouden. Droefmooi gedicht Wil, Veel sterkte en warme groet Anneke |
|
| Quicksilver: | Maandag, januari 20, 2014 09:38 |
| wonderlijk mooi verwoord sterkte gewenst voor vandaag |
|
| teun hoek: | Maandag, januari 20, 2014 09:19 |
| Zandkastelen vol élan gebouwd weg in de kracht van het water , klleine symbolen van echte droefenis. h. gr. teun | |
| windwhisper: | Maandag, januari 20, 2014 08:48 |
| goede morgen Wil, ja zo gaat het op het strand, je handen vullen zich met zand, het loopt weg tusssen je vingers door, je bouwt een kasteel, er is eb en er is vloed, de golven nemen je voetsporen en je bouwsel mee, zo is het leven sterkte voor vandaag bij alles dikke kus maatje Cobie met liefs, ja zeker |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 20 januari 2014 | ||
| Thema's: | ||