Het deed geen pijn,
ik heb blindheid gevoeld
Ineens was je daar;
ik kon geen kant meer op
Het regende al veertien dagen,
de vorst drong door tot diep in mijn dromen;
de laatste pijn drink ik in vloed tij,
in alle leegtes waarin ik verzoop
Je hebt gelijk in dat ik blind was
Zoekend naar een toekomst, in de tuinen van mijn ouders,
waar het weerlicht me plots trof
Tot zelfs twee keer toe
maar ik heb het overleefd;
de doornen van de bliksembloesem priemden in mijn borst,
Ik miste je nu voor het laatst