Ochtendbede
Laten we het maar weer hebben
over het inspirerend niets
zo'n begin waarin nog alles
mogelijk lijkt, een godin verwekt
en geboren wordt. Een wezen
met jouw neus en borsten
daarmee menselijk blijkt
met een kern van eeuwigheid
ogen als oud licht,
Venus zeg je dat je heet
ik stel me voor als de smid
van een uitdijend heelal
met een vangnet van sterren
Het is genoeg dit sterven
in elkaars armen en de tijd
om een lichaam achter te laten
te worden als vertrekkend licht
Reacties op dit gedicht
| Bonobo: | Donderdag, januari 23, 2014 21:39 |
| Mooi verlichte droom van een begin waar alles mogelijk wordt als je erin gelooft. | |
| Louise Lichtzee.: | Donderdag, januari 23, 2014 18:12 |
| Hel mooi, het lijken de enige ware woorden. xx |
|
| youkie: | Donderdag, januari 23, 2014 16:51 |
| weer een graag komen lezen liefs |
|
| kimmytje: | Donderdag, januari 23, 2014 15:30 |
| Steeds boeiende gedichten om te lezen die van jou, Het herlezen waard ook om het soms volledig te kunnen begrijpen Mooi hoor! Liefs Kimmy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 23 januari 2014 | ||
| Thema's: | ||