Wij verwazen de winter
Wij verwazen de winter
plotseling gaan dan ogen open
herken je dat?
langs lentegroene stroken lopen
waar jij van zegt tegen mij
het lijkt wel of jij erin huist
okay ik geef mijn zwakte toe
dat ik jou in pastelkleuren herken
waar jij mij telkens inluist
als kwestie van zien en gewen
dan geef ik mij aan minnen over
als ik jou in voorbodes zie
van opgaande lente in perken
van prille voorjaarsbloemen
ik krokus jou waarin ik wil
in al mijn bejaarde overgave
trek ik je behulpzaam op schoot
lachen wij eigenlijk om niks
zie ik je wangen krokussend tinten
tot de tijd ons dood
Reacties op dit gedicht
| John Kroos: | Donderdag, januari 23, 2014 23:51 |
| Mooi vormgegeven, vooral de laatste zin sterkt het geheel. Graag gelezen dus.. |
|
| Dirk Hermans: | Donderdag, januari 23, 2014 21:44 |
| mooi | |
| Louise Lichtzee.: | Donderdag, januari 23, 2014 18:10 |
Ontzettend mooi! Nog meer zin in de lente, wellicht ook verlangen naar liefde, heel misschien. |
|
| youkie: | Donderdag, januari 23, 2014 16:54 |
| prachtig dit liefs | |
| kimmytje: | Donderdag, januari 23, 2014 15:52 |
| Wondermooi! Liefs Kimmy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Laurens Windig | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 23 januari 2014 | ||
| Thema's: | ||