Afscheid...


Je nam afscheid van het heden,
waarin je hebt geleden, waarin je hebt gestreden..
Daar waar toekomst verdwijnt in het verleden...

Afscheid van een nare tijd
ontvluchten aan de werkelijkheid.
Tegenslag,
dat zorgde ervoor dat je de juiste weg niet meer zag
en je zocht je toevlucht in innerlijke rust,
maar van de gevolgen was je je niet meer bewust..

Afscheid van een bijzonder persoon
Een vriend, een kennis, een collega, een oom,
een neef, een broer, een kleinzoon en een zoon..
Gebroken en kapot van verdriet,
al die mensen die jij achterliet.

Ik zie steeds voor me hoe je daar lag,
Het tegenovergestelde als dat wat ik altijd van je zag..
Dat beeld staat nu altijd in mn hoofd geprent,
Dit was niet de jongen die ík heb gekend!

Afscheid van ellende, de achtervolging van zorgen.
Afscheid van het leven,
afscheid van morgen....

Dat is de realiteit
maar tegelijkertijd ook onwerkelijkheid.
In één klap zijn alle tastbare & levendige momenten kwijt,
een hele kostbare herinnering, dat is het enige wat er over blijft..

Het begin van een eind, eindigt ook weer met een begin
want het verdriet wat jij je hebt afgenomen,
is nu bij al je dierbaren terecht gekomen.

Lievrd, waarom heb je niks gezegd?
Dan konden we er voor je zijn,
proberen mee te dragen aan je pijn
misschien voelde je je dan niet zo alleen..
en konden we je laten weten dat we achter je staan,
in plaats van rouwend om je heen...

Dan had ik je dit persoonlijk kunnen zeggen,
in plaats van in een brief proberen uit te leggen
Ik had er alles aan gedaan om tot je door te dringen,
om je maar op andere gedachten te brengen..

Voor mij is het misschien makkelijk praten,
Lieve schat, had jíj dat maar!
dan had je het misschien wel gelaten...

Rust zacht SebaStiaan, mijn maat