God van de kou
In een ver afgelegen grot
midden in primordiale chaos
leeft de weermaker
in schijnbare eenzaamheid
Aeolus is zijn naam.
Knarsentand plot hij
seizoenen uit zijn mantel
zijn aanblik is grimmig kil
het is winter geworden
Euros is erop uitgestuurd.
Uit het oosten
krachtig geblazen
lacht hij barre flarden
van de ijzigste wind
overmeestert het nederige land
Mens en dier
vriezen te barsten
knokkels en knekels
verguren doodsblauw
geen jas brengt soelaas.
Bij het haardvuur
roepen de arme stakkers
met het oog op westen
tot Zephyrus
om warmte voor morgen.
Reacties op dit gedicht
| september: | Dinsdag, maart 11, 2014 15:44 |
| Geweldig geschreven Arendsoog. Liefs | |
| Oxygénée: | Donderdag, januari 30, 2014 22:54 |
| sjieke boel, kerel! | |
| wytske: | Maandag, januari 27, 2014 23:09 |
| schitterend deze! hier hou ik van succes met de wedstrijd |
|
| september: | Maandag, januari 27, 2014 21:15 |
| Geweldig geschreven Arendsoog. Bijzonder apart en geestig. Succes! | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, januari 27, 2014 21:06 |
| heel apart graag gelezen hoor |
|
| Fairouz: | Maandag, januari 27, 2014 20:59 |
| wat een mooi schrijven is dit. heel apart... graag nog even op de valreep gelezen, Fairouz succes met de wedstrijd |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Arendsoog |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 27 januari 2014 | ||
| Thema's: | ||