maanbrand factor 30 gewenst
Overdag blind, herinneringen vanuit het duister delen me in tweeën.
Ik loop naast mezelf en speel het spel mee, ik lach, soms behulpzaam.
Ik knik naar iemand die me denkt te kennen.
één oor in ander oor uit , je weet niet tegen wie je praat.
Draai me om en loop zwijgend weg de nacht tegemoet.
De maan mijn zon verlicht wie ik ben.
Een half woord genoeg, een spijker in laag water, nooit duidelijkheid.
Dubbelzinnig onduidelijk., stilte geeft antwoord.
Overdag blind met de herinnering van de nacht ervoor
Reacties op dit gedicht
| mucho: | Dinsdag, januari 28, 2014 18:27 |
| kan ik die titel kopen???:D | |
| mima: | Dinsdag, januari 28, 2014 17:12 |
| ha die Mucho:D ik vind je titel trouwns erg orgineel... |
|
| teun hoek: | Dinsdag, januari 28, 2014 12:01 |
| donkerte in geest of lichaam? Veel sterkte. h. gr. th |
|
| windwhisper: | Dinsdag, januari 28, 2014 11:15 |
| nadenkend gestemd, ik proef toch iets verdrietigs lieve groet Cobie |
|
| mucho: | Dinsdag, januari 28, 2014 10:02 |
| ik vind het een gedicht wat een echte zaklantaarn verdiend. | |
Over dit gedicht
| Auteur: eigen stijl | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 januari 2014 | ||
| Thema's: | ||