Mijn dorp!
Blijheid vangt het licht
en laat de natuur bloeien
de klok luidt het verleden voor hen die achterbleven
ik koester de leegte.
De dijk kreunt
en de regen laat het asfalt glimmen
tederheid laat zich niet dwingen het riet zingt zijn eigen melodie
ik koester de leegte.
Vogels kijken de wereld in
en ontwaken in hun nest
het kind danst tussen de geuren van herkenning
maar ik koester de leegte.
Titel gedicht: Mijn dorp
Willemien
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: willemien |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 29 januari 2014 | ||
| Thema's: | ||