Keer op Keer
Niet wie ik was ,ben, of wil zijn spreken me aan. Duizend scherven elk een eigen stem tegelijk sprekend. Lachend, honend, vervloekend, uitdagend. Zonder medelijden de waarheid als gesel. Je had jezelf moeten zien, was dat alles? Vooral doorgaan idioot, ik weet dat je beter kunt. Een nacht doorzakken de spiegel liegt niet.
Reacties op dit gedicht
| middernachtzonnesteek: | Zondag, februari 02, 2014 23:55 |
| erg goed | |
| september: | Zondag, februari 02, 2014 19:45 |
| Sterk geschreven en verwoord. Mooi :) | |
| kimmytje: | Zondag, februari 02, 2014 16:28 |
| Mooi! Liefs Kimmy |
|
| onkruyd: | Zondag, februari 02, 2014 15:04 |
| Lekker lezend, ruw en ongeslepen stukje schrijven. Wat zeker doet overkomen dat, het gene wat je schrijft dicht bij je staat... al dan niet waarheid of fictie zeer geloofwaardig geschreven en graag gelezen! Vriendelijke hallo, Harm |
|
| Syncoop³: | Zondag, februari 02, 2014 14:57 |
| grenzen zijn er om te verleggen. mooi verwoord. |
|
| vagebond: | Zondag, februari 02, 2014 10:33 |
| Een rauw, en toch heel gevoelig gedicht, prachtig. | |
Over dit gedicht
| Auteur: eigen stijl | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 februari 2014 | ||
| Thema's: | ||