Haar schepping
Vanuit het midden een witte vlek
zich opent als een bloem
een zwart gat, waarin een heelal verdwijnt
opnieuw geboren wordt
met sterren en planeten
waarop leven ontstaat, vertrouwen
hoop, liefde en rechtvaardigheid
zoals de blik in jouw ogen
bij het ten hemel slaan
een parelende traan
jij laat die gaan en ik mag kijken
en misschien zien
hoe een nieuwe wereld kan ontstaan
zich opent als een bloem
een zwart gat, waarin een heelal verdwijnt
opnieuw geboren wordt
met sterren en planeten
waarop leven ontstaat, vertrouwen
hoop, liefde en rechtvaardigheid
zoals de blik in jouw ogen
bij het ten hemel slaan
een parelende traan
jij laat die gaan en ik mag kijken
en misschien zien
hoe een nieuwe wereld kan ontstaan
Reacties op dit gedicht
| John Kroos: | Donderdag, februari 06, 2014 23:49 |
| Mooi verwoord en graag gelezen, H.Groet, John | |
| youkie: | Donderdag, februari 06, 2014 14:28 |
| wat mooi geschreven groetjes |
|
| pieter christiaan paardenkooper: | Donderdag, februari 06, 2014 10:25 |
| ach, het noorderlicht | |
| Stanislaus Jaworski: | Donderdag, februari 06, 2014 09:57 |
| Bon appetit, mucho! | |
| mucho: | Donderdag, februari 06, 2014 09:47 |
| Zal ik nog wat opscheppen? |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 februari 2014 | ||
| Thema's: | ||