buitenaardse woorden
buitenaardse woorden
onherkenbaar trillen buitenaardse woorden
tussen hiaten en meer van dat stilzwijgen
in grauw ochtendgeschreeuw
de paardenman groet ze en laaft hun klanken
met een achterdocht die niemand meer gelooft
dan alleen de hogere kunst
hij weet het zijn zijn eigen dromen die
kristalliseren tot een vreemd geschrift
dat drupt tot in ver verleden toekomst
toen rozen nog rozen waren en de buurvrouw
haar dronken lief omhelsde alsof er geen
bodemloos gat tussen hen huisde
Reacties op dit gedicht
| mucho: | Vrijdag, februari 07, 2014 09:26 |
| geweldig |
|
| henk jans: | Donderdag, februari 06, 2014 17:46 |
| ware poëzie Pieter | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, februari 06, 2014 16:16 |
| graag komen lezen hoor!! | |
| youkie: | Donderdag, februari 06, 2014 14:43 |
| graag gelezen groetjes |
|
| bas12: | Donderdag, februari 06, 2014 11:39 |
| En de dwaas bleef jankend in zijn gedicht achter. Mooie poezie. | |
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 06 februari 2014 | ||
| Thema's: | ||