'n Tijd geleden
'n Tijd geleden bereikte ik m'n grens .
Dan was er enkel nog de vraag
of 'k doorgaan wou.
Nu ik ben doorgegaan,
zijn er nog altijd enkel en alleen die vragen.
'n Dikke mist
omhult al wat komen zal.
'n Tijd geleden bereikte ik m'n grens.
Dan was er enkel nog de vraag
of 'k doorgaan wou.
Nu ik ben doorgegaan,
kan ik niet meer stoppen of terugkeren,
zelfs stilstaan wordt me niet gegunt.
'n Tijd geleden bereikte ik m'n grens.
Dan was er enkel nog de vraag
of ik doorgaan wou.
Nu ik ben doorgegaan
zie ik opnieuw een straaltje zonnelicht.
Dan was er enkel nog de vraag
of 'k doorgaan wou.
Nu ik ben doorgegaan,
zijn er nog altijd enkel en alleen die vragen.
'n Dikke mist
omhult al wat komen zal.
'n Tijd geleden bereikte ik m'n grens.
Dan was er enkel nog de vraag
of 'k doorgaan wou.
Nu ik ben doorgegaan,
kan ik niet meer stoppen of terugkeren,
zelfs stilstaan wordt me niet gegunt.
'n Tijd geleden bereikte ik m'n grens.
Dan was er enkel nog de vraag
of ik doorgaan wou.
Nu ik ben doorgegaan
zie ik opnieuw een straaltje zonnelicht.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zondag, mei 19, 2002 18:25 |
| ga je door je grens, je weet niet hoever het donker nog reikt en het licht van je wijkt, en toch... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: katelijne | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 19 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||