*&*&*&*
ach mens
soms liet hij wel eens een letter extra zijn dicht binnenglippen
maar zijn regels stonden vast als een huis of boot zonder huwelijk
hij hield niet van al die woorden, al die mensen met woordgebaar
als de deur op een kieren bleef, kon hij de wind ze horen meenemen
niets bleef er liggen of mijmeren in deze oneindige stofnesterijen
vergeet niet te roepen als je klaar bent, schreeuwde hij nog hees
ook lelijke schilderijen vol enthousiasme tussen piepende harten
of het ongeleefde beeld wat iedereen al vergat, verging een lot
wat was zijn druk bezet en altijd opgelet toch van het opgeruimde
zijn laatste ruimte zonder overzicht expositie of applaus sloeg dicht
de rust die hij had gezocht stond te beven op een ellendig tafeltje
wat moet ik nog meer hier, bad hij met schuim op zijn handelen
de bomen waren even stil toen hij zijn hoofd nauwelijks bewoog
straks zouden ze weer komen, de mensen met hun dromen van toen
waar wachtte hij nog op, nu hij gezien had en zijn hart verpand
*&*&*&*