op de grens van stilte

wat zal mogen brengen
niemand kan dat zeggen
in het leven van vallen en opstaan
iedere dag vechten om te bestaan

waar we wegen bewandelen
omringt met bergen en dalen
de wind geen vaste richting kent
waar wij rondjes lopen

zoals de aderlaars cirkelen
om de toppen van de bergen
hoog in ijle lucht
tussen wolken die soms lonken

waar stilte geen grenzen kent
daar op die weg beseffen we
dat we verder moeten
en zijn waar we horen

christa

Geschreven door

christina

Reacties op dit gedicht

christina vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

karinvangelder:	Zondag, februari 09, 2014 22:58
mooi geschreven Christa welterusten voor straks x liefs Karin

pantarhei:	Zondag, februari 09, 2014 21:18
Ik heb net gekeken naar de documentaire De bergen achter Sotsji van Jelle Brandt Corstius. Waarschijnlijk is het toeval maar jij beschrijft precies wat ik net heb gezien. Zeer indrukwekkend.

wervelende regenboog:	Zondag, februari 09, 2014 19:55
ja iedereen is precies op de plaats waar hij thuishoort graag gelezen Christa fijne avond wr

Erna Muermans:	Zondag, februari 09, 2014 19:52
christa weer met bewondering jouw poÃ«tische gelezen groetekes

Over dit gedicht

Auteur: christina
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 09 februari 2014
Thema's: [Leven]