eenzaam

opeens kwam ik je tegen in spiegels van het verleden je droeg mijn dromen ze kwamen dieper dan ik dacht waar de maan bleef schijnen wanneer ik mijzelf aankeek mijn gezicht veranderde ik zweefde boven mezelf maar jij had mij vast en nam me verder mee alles was wazig verkleurde verwarde me duizenden scherven waren het gevolg maar wakker worden deed ik niet zelfs niet wanneer ik mijzelf weer aankeek in de spiegel

zivalightning

Geschreven door

zivalightning

Reacties op dit gedicht

zivalightning vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

witteroos:	Maandag, februari 10, 2014 23:29
Bijzondere mooie diepgang. Omarm jezelf even en de mensen die om je geven. Warme groet.

kimmytje:	Maandag, februari 10, 2014 22:17
Ontroerend schrijven Met dieptegang verwoord Heel mooi Liefs Kimmy

Over dit gedicht

Auteur: zivalightning
Gecontroleerd door: Anastacia
Gepubliceerd op: 10 februari 2014
Thema's: [Eenzaamheid] [Eenzaamheid] [Eenzaamheid]