De uitdaging
De uitdaging
Op een stoel naast het bed
zit een oude man te staren
Heeft het tot hier alleen gered
door zelfs de allerzwaarste jaren
Een leven vol verhalen
de meeste een gesloten boek
Lijkt zittend te verdwalen
maar komt zelden uit zijn hoek
Dan komt de poetshulp binnen
spreekt rap in een eigen taal
Een goed gesprek beginnen
dat vergeet ze helemaal
Aan minuten hangt haar taak
geen tijd voor sentimenten
Er dient orde in de zaak
voor schamel afgepaste centen
Dag juffrouw is het enig woord
wat het stof van lippen blaast
Het wordt niet meer gehoord
het is te traag in gedwongen haast
Daar is de zuster heel uitgelaten
hoe is het met u vandaag
Ze hoort zichzelf graag praten
verwacht geen antwoord op haar vraag
De snelheid van personeel bewegen
begint de oude man te kwellen
Om een rustig gesprek verlegen
gewoon om nog mee te tellen
De aandacht naar bewoners toe
is nodig om elkaar te verstaan
Al ben je schijnbaar nog zo moe
wie gaat de uitdaging aan ….
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, februari 12, 2014 00:42 |
| Sterk geschreven en mooi. Het zou helpen de echte aandacht.. | |
| middernachtzonnesteek: | Dinsdag, februari 11, 2014 23:20 |
| wat sterk geschreven | |
| Bob Van St. Job: | Dinsdag, februari 11, 2014 22:52 |
| Sterk hoor. Speelt het zich af in een rusthuis? Kom er veel en ken die situaties. | |
| Hans Winter: | Dinsdag, februari 11, 2014 21:33 |
| twee hier even voor elkaar bestemde mensen, zij maken de ander mee, maar nemen hun verlangen gedwongen gedwee in het verlengde van de grote focus op hun forse taak uit het zicht uit het net nog mooie licht geraakt als regel niet ter hand. groetje, hans |
|
| kimmytje: | Dinsdag, februari 11, 2014 18:38 |
| Heel mooi verwoord! Als ik eventjes een punt mag maken zou ik graag willen zeggen dat het personeel ook soms een tijdsdruk wordt opgelegd waarin men zoveel mogelijk moet presteren op zo min mogelijk tijd. Ik begrijp deze verwaarlozing maar al te goed, heb het bij mijn opa zien gebeuren en het maakte me kwaad. Maar zoals bvb verpleegsters, zij hebben (hier in Belgie toch) een enorme tijdsdruk en moeten van hot naar her hollen. Ik geef de regering de schuld, alles draait om geld | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, februari 11, 2014 13:17 |
| ja...verdikkeme weer een huilschrijven wat heb je dit goed onder woorden gebracht |
|
| wervelende regenboog: | Dinsdag, februari 11, 2014 13:03 |
| de verzorgenden in een keurslijf en de ouderen geisoleerd... goed verwoord Klaas h.gr. wr |
|
| liesjequilt: | Dinsdag, februari 11, 2014 09:12 |
| Heel herkenbaar, de armoede van deze tijd gr. Liesbeth |
|
| youkie: | Dinsdag, februari 11, 2014 09:04 |
| goede morgen dit is pijnlijk zoiets te lezen alles wat hij wens is een klein beetje aandacht het stof op de kast kan wachten fijne dag liefs |
|
| windwhisper: | Dinsdag, februari 11, 2014 09:00 |
| het doet gewoon pijn om te lezen, wat een verwaarlozing, dat heeft hij niet verdiend lieve groet Cobie jij stelt aan de kaak en terecht |
|
Over dit gedicht
| Auteur: trucker klaas |  
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 11 februari 2014 | ||
| Thema's: | ||