Hechting
Waar mijn naam
klinkend in de specie
van het leven
tussen jeugd
en fundamenten
als een hoeksteen
werd gemetseld
slijt de kracht
van alle draging
in erosie langs de tijd
het bouwwerk dat
de overspanning
als een koepel
in ons lichten zag
dooft in spelden
kleine puntjes
naar het donker
van de nacht
ik draag de brokken
als een fractie
van de langst
geduurde dag
waar de zomer
van die lagen
op de adem
van mijn dromen lag
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Donderdag, februari 13, 2014 17:32 |
| louter die diepere lagen om ze niet te vergeten.. prachtig gedicht John warme groets |
|
| kimmytje: | Donderdag, februari 13, 2014 10:19 |
| Alweer met bewondering gelezen Vooral het deel waarin je schrijft ''alseen hoeksteen gemetseld'' heel mooi verwoord als connectie naar familie Prachtig geschreven, om te herlezen! Liefs Kimmy |
|
| youkie: | Donderdag, februari 13, 2014 09:29 |
| goede morgen mooi verwoord fijne dag liefs |
|
| Anneke Bakker: | Donderdag, februari 13, 2014 09:27 |
| Tussen de voegen van het bouwwerk moet regelmatig bijgemetseld worden anders verzalt het fundament. Heel mooi deze hechting onderwoorden gebracht John. Hartelijke groet en fijne dag Anneke |
|
| windwhisper: | Donderdag, februari 13, 2014 06:15 |
| met je laatste zinnen pak je me helemaal in Goede morgen John prettige donderdag Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: John Kroos |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 februari 2014 | ||
| Thema's: | ||