Het leven.
lang en eindeloos niks waard.
Zo veel mensen om mij heen die het niet zien.
Ik ben levensmoe.
Niks kan me nog schelen.
sterf ik ? So what who cares ? Niemand niemand.
De eindeloze tunnel vol pijn en verdriet.
Net als mijn hart vanbuiten een glimlach vanbinnen schreeuw ik het uit.
Mijn leven ik wel er van af altijd perfect moeten zijn.
Terug moeten vechten om iets te betekenen.
Te tonen dat je iets waard bent.
Ik ben die sleur aan een ander zijn bijn een gewicht.
Wordt niet gewardeerd niemand die ziet dat ik het beu ben ?
Ze hebben allemaal 2 gezichten doen alsof ze me leuk vinden.
uiteindelijk zijn ze niks waard net zoals ik.
Ik ben het leven niet waard.
Als ik er.niet meer ben ben ik daarboven bij jou opa.
Samen in een pijnloos leven.
Ik wil er van af van al die pijn ik kan het niet meer aan ik ben te laf om het onder ogen te zien dat ik niks waard ben.
In niks ben ik goed ik ben niet goed genoeg voor ze en ik kan er geen weg mee te bang om het te tonen bang voor de reactie hoe ik mij voel.
Morgen sta ik op alsof dit nooit gebeurd is maar in de avond denk ik er weer aan heeft iemand er iets aan.aan mijn bestaan op aarde ?
Doe ik wel goed of ben ik juist slecht ? .
Ik zal het nooit weten.
De pijn blijft maar ze zeggen het leven gaat door.
Heel even verdwijnt de pijn omdat ze doen alsof ze.om je geven maar in werkelijkheidstaan ze er niet als je ze nodig hebt .
Mijn leven nutteloos en niks waard.