’s Morgens in de vroegte…
Waarheid noch leugen drijven me voort,
bezinken als de naam me bij de geboorte gegeven!
Veroordeeld tot een archetype moeder en hoer
verdringen in mij de verlangens.
Ik duik wat dieper in het aanraken van je jas,
warm wit en geborgen ben ik zichtbaar.
Vannacht rustten je ogen dieper een begrijpen.
Handen zoeken ontnuchterend vele handen,
ogen zijn op mij…
Verwoed hoor ik de woorden, getergd, onstuitbaar
als nachtschade komen het gerichte!
Je blijft stil, ziet in mij deze zucht gekend te worden,
het verleden dit moment.
Het donker negeert de laatste overlevende door een schimmige muur
als de ochtend zacht de stad binnen sluipt.
Zijn straten zijn ontheemd, vraatzucht en overspel drijven onwetend
de uitgedoofde nacht tegen de klaarte aan.
Mijn ogen tranen fragmenten uit een ver verleden wanneer de eerste
stilte met een schreeuwerige stem doorbroken wordt.
Dit weemoedig bestaan komt langzaam tot leven!
Jij wacht gehuld in je warme winterjas mijn lief op het perron.
Ziet de waarheid die met elke vertrekkende trein verder en verder
weg glijdt. Doch terugkeren op je beslissing doe je niet!
Als je je ogen opent zal de regen zijn verdwenen
die een waas trok jarenlang.
Jouw hand in de mijne en elke stap als een afgrond.
Ik kijk naar je schaduwlicht, het droomloze roept je
inwendig wil ik erin verdwijnen als was ik hier nooit geweest.
De sfinx fluistert nog een woord van geheimenis en lacht, jaagt me voort.
Het verdriet slijpt, treinen rijden voorbij!
Ik stap in ze, herberg jouw beeld en sporen verdwijnen
in anonimiteit tot op het bot.
Nimmer heb ik je meer liefgehad…
Duogedicht met esteban @dankjewel
| september: | Donderdag, februari 20, 2014 17:12 |
| Ja Esteban bij het herlezen is het weemoedig en droevig van toon..liefs ook voor jou. Mooi van de fijne reacties! | |
| esteban.: | Donderdag, februari 20, 2014 16:58 |
| Graag gedaan Septembertje, en de woorden van dank zijn geheel wederzijds! Nu ik het zo opnieuw lees, heeft het wel iets van droevige schoonheid... liefs esteban |
|
| marchiano di noche: | Donderdag, februari 20, 2014 11:57 |
| wow, mooi dit zo samen tot een geheel... fijn je gelezen te hebben @geendankjewel |
|
| Quicksilver: | Donderdag, februari 20, 2014 10:14 |
| heel bijzonder duogedicht, dat is het zeker en wondermooi! hartstikke bedankt voor al je reacties van gisteren, dit maakte me heel verlegen, en ik vraag me af waar heb ik dit allemaal aan te danken, ben maar zo''n gewoon mensje...nogmaals mijn dank! warme groets voor beidenx |
|
| windwhisper: | Donderdag, februari 20, 2014 06:52 |
| ik was hier bij toeval op gestuit en kan alleen maar ja knikken, dit is zo....... wowwwww goede morgen kuzzzz Cobie |
|
| wil melker: | Donderdag, februari 20, 2014 05:35 |
| Esteban en september.. jullie hebben elkaar in ontmoeten overtroffen... en feniks.. uit de as laten herrijzen.. Heel bijzonder.. liefs.. wil |
|
| John Kroos: | Donderdag, februari 20, 2014 00:53 |
| Nog nooit van een duo gedicht gehoord, laat staan gelezen, maar het is prachtig.. Hulde aan beiden.. John |
|
| christina: | Woensdag, februari 19, 2014 23:48 |
| :) wat mooi en wat leuk om weer eens een duo gedicht te lezen :) |
|
| Fairouz: | Woensdag, februari 19, 2014 20:29 |
| wow, een prachtig ( understatement ) duo gedicht. diepe buiging voor beide |
|
| Auteur: september |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 februari 2014 | ||
| Thema's: | ||