Er uit
Er uit
elke dag dat lawaai
luid en soldatesk
dringt mijn brein binnen
krijst er alle lichten aan
trekt aan me als een pagadder
aanhoudend zonder schroom
kan het niet meer aan
zal er mij moeten bij neerleggen
alhoewel ik lig nog neer
hou de lakens stevig vast
draai mij om en om, geen geluk
het zou te mooi zijn gewest
ik geef toe en werp de lakens af
het goed gevoel wordt koude winter
mijn schouders voelen ijs
moet mij haasten, moet naar toilet
ela
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: ela |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 20 februari 2014 | ||
| Thema's: | ||