NMNMN
ingeraamd spontaan
de wereld zo vol, vol van jou
boeken waar we aan uitgeven
waar hemel blauwt alles licht
de muziek jongt als babywolken
in de aarde stopt, stop in jou
wezens wijzen ongestorven
de torens zo hoog, hoger zou
tik je mij aan en alle kantelt
de speeltuinen laten het leven
wie het kind gooit vangt niet
gebied bidt in elke weidsheiden
gokt de kaart die het aas schopt
de verhalen weten, vergeten
jouw haast zin schreeuwt te koop
laf hoofd met pruiken ouderdom
maakt van alles grijs op bergen
de jongeling denkt over de top
neust zijn val in beboterd schot
de wereld is geraakt, raakt jou
het kan niet op dan maar onder
de warme-weken-deken zijn weer
slaapt ieders eigen dromennat
de handen fijn of samengeknepen
je bent nog even, pist naast lat
NMNMN