Spijt
Spijt
Wat ik dacht, was niet van mij.
Als ik wou huilen,
kon ik het niet.
Wat ik dacht, was niet zo onschuldig.
Als ik wou bellen,
hield ik mezelf tegen.
Wat ik dacht, was een droom.
Toen ik het je wou vertellen,
maakte ik een fout.
Ik had nooit een vriend nodig,
zoals ik er nu een nodig heb.
Het spijt me,
ik liet je in de steek.
Het spijt me tot het einde.
Wat ik dacht, was niet van mij.
Als ik wou huilen,
kon ik het niet.
Wat ik dacht, was niet zo onschuldig.
Als ik wou bellen,
hield ik mezelf tegen.
Wat ik dacht, was een droom.
Toen ik het je wou vertellen,
maakte ik een fout.
Ik had nooit een vriend nodig,
zoals ik er nu een nodig heb.
Het spijt me,
ik liet je in de steek.
Het spijt me tot het einde.
Reacties op dit gedicht
| ILse Bruintjes: | Vrijdag, februari 21, 2014 16:15 |
| je mist die gene en durft niet de eerste stap te zetten mooi gedicht graag gelezen... | |
Over dit gedicht
| Auteur: sharondm | 
|
|
| Gecontroleerd door: redactie | ||
| Gepubliceerd op: 20 februari 2014 | ||
| Thema's: | ||