ogen zoeken een houding

Niemand verwacht een bepaalde houding van mij, maar er moet
iets zijn waarin ik op hen lijk. En misschien biedt dat wel een
bepaalde bescherming, zoiets als de warme winkel van een
bakker, een lichte, heldere ruimte, achter de toonbank een niet
te jonge vrouw in een hagelwit schort.
Maar zij voelen zich op hun gemak. Ze weten precies wat ze
zeggen moeten. Ze leggen hun geld op de toonbank, zonder dat
hun hand trilt, en als ze de winkel verlaten groeten ze met een
vriendelijke onverschilligheid, die erop wijst dat het aan hen is
of ze de volgende dag zullen terugkomen. Maar het is alsof ze
geen herinneringen hebben. Ze denken nooit aan vroeger, niet
aan de tafels en de stoelen en de eenzamheid achter de deuren.
Als ze langs me lopen, voel ik dat ze nergens aan terugdenken.
In hun herinnering geen oude straten waar ze speelden, of een
donkere portiek waar ze zich konden verstoppen.
Hoe zou het zijn, als ik je had verloren toen wij kinderen waren?
Een vriendje met wie ik speelde, elke dag, en eigelijk hadden
we nietss met elkaar gemeen, alleen een absolute afkeer van
geweld. Op en dag kwam iemand het me vertellen: 'Dood. Zo'n
lief jongetje...' en ik kan me nu niet voorstellen wie het zou zijn
die me dat bericht kwam brengen. Ik kan me wel de nadruk
voorstellen waarmee het tegen mij gezegd zou worden, een
nadruk die mij ontredderd achterliet.

(nb: hier een verhaaltje als probeersel)

Geschreven door

marchiano di noche

Reacties op dit gedicht

marchiano di noche vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

John Kroos:	Donderdag, februari 27, 2014 00:55
Het verhaal is goed vorm gegeven. Veel, maar niet teveel, details die de sfeer kenmerken. Met Kimmy ben ik het eens dat het prettiger zou lezen als er spaties tussen zouden zitten. Wellicht in die gebieden waar het verhaal een wending krijgt. Verder een aantal kleine spelfoutjes, maar dat kan in de haast gebeurd zijn. Al met al een mooi geslaagde poging die ik graag gelezen heb. Hartelijke groet, John

september:	Woensdag, februari 26, 2014 23:21
Ik vind het een goed geschreven verhaal met een ondertoon die me bijblijft iets verontrustends heeft, voor mij als lezer dan. Mooi!

kimmytje:	Woensdag, februari 26, 2014 22:20
Mooi hoor inderdaad, sluit me aan bij de rest. Misschien eventjes ter info, het zou gemakkelijker lezen als je af en toe na een punt eens zou enteren. Weet natuurlijk niet of je het mooi zou vinden qua opbouw dan, maar misschien eens het proberen waard Dit is niet verkeerd bedoeld hoor Liefs Kimmy

M-Rose:	Woensdag, februari 26, 2014 15:29
jaja je kan het

middernachtzonnesteek:	Woensdag, februari 26, 2014 11:43
zeker geslaagd :) mooi

Over dit gedicht

Auteur: marchiano di noche
Gecontroleerd door: christina
Gepubliceerd op: 26 februari 2014
Thema's: [Verhalen] [Fictie] [Leven]