Wel beter!
Niet goed...
Schreef ik gister met een blik,
Van wat ik weet,
Zoals een tik,
Of een druppel zweet.
Groeiende is wat ik zie,
In zoon korte tijd,
Met uiterste weer aan elkaar verboden,
Dingen opgezocht in boeken en op een site,
En zoveel nieuwe begrippen gevonden.
Tot het me bracht bij hier en nu,
Niet daar waar ik een opa hoop te zijn,
Niet daar waar ik een vader hoop te zijn,
Niet daar waar ik,
Pff al die dromen,
Kwam tot de conclusie,
Moet er wat voor doen,
Ze uit te laten komen.
Dus hup aan het werk,
Wat is belangrijk om,
Wat moet ik doen voor,
Waar moet ik heen gaan het te leren,
Om tijden te doen keren.
Een puntje licht,
Laait op tot een vlam,
Steeds sterker steeds krachtiger,
En verwoest alles wat negatief is voor de toekomst.
Zo verwoest het de eigenwijze gedachten,
Verwoest het de ondoordachte gewoontes,
Zoekt het een ritme voor pure geluk,
Maar ook weer met horden en stoten.
Doe ik er wat aan om.
Maar bij vele dingen zie ik mij in de spiegel,
Als een egoïst die niet nadenkt,
Over de gevolgen van mijn acties.
Kleuren worden gekaderd door zwart en wit,
Licht en donker zoals me ogen zijn gericht,
Zo zie ik in dat heerlijkheid begint,
Bij gewoonte van de dag,
Positief of negatief benaderen met een lach.
Tijd en ruimte,
Geduld een schone zaak,
En er zijn natuurlijk altijd nog die mooiste dromen,
Ik droom ze ook zeker vaak.
Is genot een egocentrisch gebaar,
Het nemen ervan zeker wel,
Het geven er van,
Daar zit een prijskaartje aan.
Beter wel!!
Niet ondoordacht of niet goed,
Beter wel,
Maar nog niet waar het wezen moet,
De dagen komen wel,
Morgen weer een nieuwe dag,
Statistieken bij werken,
Maar wel met die ene lach.
De lach die ik dromen geven mag,
De lach die ik daarvoor bewaar,
De lach die alleen begrepen wordt,
Door hen die die speciale lach,
Ook voelen doen.
De zoen die gegeven mag worden,
Niet egocentrisch denkend aan genot,
Maar met gevoel gegeven word,
Al is het maar in t kort.
Geef ik mij en mijn dromen,
Het eeuwige leven,
Zal ik die drukte van het leven,
De rust van liefde geven.
Wel beter!