Waar blijf jij ?
Breek mij open
maar doe het zacht,
want gesloten heb ik geen kracht.
Geen kracht,
om de leegte vanbinnen te vullen
en mijn ware ik te onthullen.
Glij jij mee in het dal van mijn verdriet
hou me vast, anders durf ik het niet.
Rivieren van tranen eindelijk ontsprongen,
na al die jaren met moeite bedwongen.
Ben jij de oever waar ik even kan staan
om dan tot in de diepte te gaan.
Tot op de bodem van mijn angst en verdriet
maar wil jij me leiden, anders red ik het niet.
maar doe het zacht,
want gesloten heb ik geen kracht.
Geen kracht,
om de leegte vanbinnen te vullen
en mijn ware ik te onthullen.
Glij jij mee in het dal van mijn verdriet
hou me vast, anders durf ik het niet.
Rivieren van tranen eindelijk ontsprongen,
na al die jaren met moeite bedwongen.
Ben jij de oever waar ik even kan staan
om dan tot in de diepte te gaan.
Tot op de bodem van mijn angst en verdriet
maar wil jij me leiden, anders red ik het niet.
Reacties op dit gedicht
| John Kroos: | Donderdag, februari 27, 2014 00:28 |
| zoals een oester soms een parel bevat zo leid het diepste vaak naar meer innerlijke kracht Graag gelezen en warme groet, John |
|
| Hans Winter: | Woensdag, februari 26, 2014 20:08 |
| aan de oever gevoeld de bodem ten diepste toe beproeven, mogelijk is het alleen in dit weten ook van nabij zijn. hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: An-Mari | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 februari 2014 | ||
| Thema's: | ||