je gelooft ogen

I I I X I I I

je gelooft ogen

moest ik geloven in woorden
die altijd maar zeiden meer
zonder een krimp te geven

wat is nu het wonder dan
tussen tranen van geluk
die donderen door glazen

je bleef maar doodgaan
in je doezeloze missie
beterd het weten van

de dagen waren van hemel
en ziel was het lachertje
durfde je nooit echt in zijn

vier je voor nu voor eeuwig
val je op elke plaats uit
de toon geeft schijn zo arm

brandt zon feller dan ooit
niet alleen dankzij jou
hou je mond in je grijns

bid tot je enkels rood
liefde is geen doekje
het bloed stroomt leven

I I I X I I I

Geschreven door

mucho

Reacties op dit gedicht

mucho vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

september:	Vrijdag, februari 28, 2014 01:07
Fascinerend geschreven Mucho..

middernachtzonnesteek:	Donderdag, februari 27, 2014 18:10
mooi

esteban.:	Donderdag, februari 27, 2014 17:42
Ja, zo zou je het ook kunnen stellen... liefs esteban

Over dit gedicht

Auteur: mucho
Gecontroleerd door: pantarhei
Gepubliceerd op: 27 februari 2014
Thema's: [Filosofie] [Liefde] [Geloof]