Zeemotie...
Zeemotie…
Ik zie de grijze eminentie, sprekend zijn de zinnen!
Weet niet waarom zijn woorden zomaar nemen,
alsof ik de zee niet meer mag beminnen.
Over een deken van nat zand schuimt het water
richting het rusteloze denken.
Hier ben ik geboren, hier zal ik wachten
tot jouw naam uitspreken
niet meer in achterdocht gekleed zal lopen.
Ik hoor de zegenloze zee en kniel voor zoveel pijn.
Ik … een soldaat uit een troosteloos verleden
die enkel maar heel eventjes bij jou wou zijn…
esteban 27 Februari 2014
Reacties op dit gedicht
| Lily May Parker: | Vrijdag, februari 28, 2014 08:39 |
| Die raakt. Met woorden, gevoel en trauma...die raakt Esteban. Liefs Nathalie |
|
| John Kroos: | Vrijdag, februari 28, 2014 01:11 |
| Prachtig schrijven dat ik graag gelezen heb, hartelijke groet, John | |
| september: | Vrijdag, februari 28, 2014 00:49 |
| Prachtig geschreven Esteban, diepzinnig en mooi pijnlijk als de zee in haar eeuwige bewegen. | |
| M-Rose: | Donderdag, februari 27, 2014 20:00 |
| marseille tis vreemd da de drank gin tolk nodg et | |
| M-Rose: | Donderdag, februari 27, 2014 19:56 |
| 2E Règiment Etrangère du para à Calvi we varen vanuit Marsielle tss de ege flessen door | |
| wil melker: | Donderdag, februari 27, 2014 19:18 |
| Esteban.. waar je de eeuwigheid raakt.. lijdt het tijdelijke naamloze pijn..alleen al..door het zijn Mooi... liefs..wil |
|
| Quicksilver: | Donderdag, februari 27, 2014 18:45 |
| leest als een pijnlijke confrontatie, hierbij schuw je de zeemotie niet in deze beleving van enkel maar zijn, oei wat mooi en diepzinnig verwoord warme groets |
|
| middernachtzonnesteek: | Donderdag, februari 27, 2014 18:26 |
| hmm hmm heel graag gelezen | |
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 februari 2014 | ||
| Thema's: | ||