Mengen
De donkere regendruppels
vallen uit de roethemel
en vermengen zich
tactisch en fataal
met de laatste adem.
Als een tang eromheen
knijpen ze de toevoer naar
zuurstof
weg
en laten jou onbezonnen achter.
Speels
omvat de slapende zon
jouw lichaam
en vermengt zich met
regendruppels.
Nu
ben je dood
en wacht ik op de ochtend
op de ontwakende zon
en de donkere regendruppels.
vallen uit de roethemel
en vermengen zich
tactisch en fataal
met de laatste adem.
Als een tang eromheen
knijpen ze de toevoer naar
zuurstof
weg
en laten jou onbezonnen achter.
Speels
omvat de slapende zon
jouw lichaam
en vermengt zich met
regendruppels.
Nu
ben je dood
en wacht ik op de ochtend
op de ontwakende zon
en de donkere regendruppels.
Reacties op dit gedicht
| Julie Depiesse: | Zondag, mei 19, 2002 21:33 |
| Heel mooi. Echt prachtig. Heb er geen andere woorden voor. Toen ik het las raakte het me. Vraiment tres touchant.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Kris Vansteenbrugge | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 19 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||