nieuwe inkt
nieuwe inkt
toen de inkt zijn ogen zwart maakte
scheurde hij zijn woorden aan haar flarden
en zonk zij in de diepte van zijn tranenzee
maar geen ach geen wee
hij jutterde alle stranden af en schreef
overal haar naam in het zand tot ook
haar zilte vloed alles wegspoelde en
het zeezout weer gewonnen werd en
uiteindelijk op zijn zacht gekookte sonnetten
belandde - dan lispelde hij haar naam in duizend
andere woorden die zij las en herlas en zij
de passienaald van haar nimmer sluimerende
ogen richtte naar het onbegonnen noorderlicht
waar de glans van het sterrenlicht zijn
wolkendek nieuwe inkt aanvoerde
Reacties op dit gedicht
| luc de mey: | Zaterdag, maart 08, 2014 16:19 |
| Mooi! | |
| september: | Woensdag, maart 05, 2014 21:37 |
| Geweldig schrijven..subliem | |
| John Kroos: | Woensdag, maart 05, 2014 00:43 |
| Prachtig verwoord, respect hiervoor. De tweede zin van de eerste strofe is meesterlijk gevonden. Graag gelezen en warme groet, John |
|
| Quicksilver: | Dinsdag, maart 04, 2014 19:18 |
| vind je laatste strofe subliem verwoord laifs |
|
| M-Rose: | Dinsdag, maart 04, 2014 18:51 |
| das nu eens prachtig in alzin kwatrijnen | |
| kimmytje: | Dinsdag, maart 04, 2014 13:31 |
| Stilmakend mooi verwoord Bijzonder graag gelezen Liefs Kimmy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 maart 2014 | ||
| Thema's: | ||