Het ouderen portaal
Met de tred
nog langzaam
schuift de dag
naar wat ooit
in perspectief
verscholen lag
ietwat talmend
zet ik stappen
rond een wankel
evenwicht
tik de deur
in heel haar draaiing
halverwege
naar het licht
diffuus werpt daar
het wit een koud
omhullend schijnsel
langs de glad
omlijnde kaders
waar het wachtend
in de soort gelijke
jaren van herkenning vind
ik zucht
en zet mij
in mijn eigen
toekomst neer
het vinden
van de rimpels
in het alledaags
beseffen
doet wellicht nog wel
het meeste zeer
Reacties op dit gedicht
| M-Rose: | Vrijdag, maart 07, 2014 12:44 |
| tijd heelt nooit een wonde zonder littekens te laten voelen dat brengt wijsheid mee maar tijd verzamelt ook mooie herinneringen dat geeft leven zin | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, maart 07, 2014 11:28 |
| Stilmakend gedicht John,het raakt me, en een diepe rimpel doet beseffen hoe broos het perspectief voor ouderen is. Hartelijke groet. Anneke |
|
| teun hoek: | Vrijdag, maart 07, 2014 09:36 |
| ach wat betekenen rimpels in het warme aanschijn van een nieuwe dag. h. gr. th | |
| youkie: | Vrijdag, maart 07, 2014 08:45 |
| goede morgen door de rimpels heen komt de zon wel weer liefs |
|
| kimmytje: | Vrijdag, maart 07, 2014 06:56 |
| De herkenning en de erkenning is iets totaal verschillend maar belangrijk in het accepteren De tijd kan je niet terugdraaien alleen maar in berusten Heel mooi verwoord Liefs Kimmy |
|
| Roselynn: | Vrijdag, maart 07, 2014 06:36 |
| ... de waarheid is droef... hoop dat een glimlach op zijn tijd.... nog steeds rimpels zullen geven... |
|
| windwhisper: | Vrijdag, maart 07, 2014 05:07 |
| stil gelezen goede morgen John warme groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: John Kroos |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 maart 2014 | ||
| Thema's: | ||