Sandee alias Tommie onze kater
Een oud gedicht voor onze poes
overleden op 8-7-1992
Wat heb ik een verdriet gehad en nog steeds
Zoveel verdriet om een kat en nog steeds
Steeds denk ik nog aan hem, hij is alleen gestorven
misschien 's nachts, misschien in de ochtend uren
nog steeds, veel verdriet
Op 8-7-1992 's morgens om half 12 lag hij in de gang voor de keukendeur, met z'n nagels vast in het tapijt op zijn rechterzij.
Direct mijn man geroepen en gegild en gehuild!!!
Samen met mijn man op onze knieen hardverscheurend gehuild!! zoveel verdriet!!
't Was onze dikke lieve grote rode kater
en nog steeds
veel verdriet al is het wel veel later
nog steeds
Waarom, waarom nou?? en zo gauw
zolang was hij nog niet bij ons!!
We hebben hem saampjes in een mooie doos gelegd
en gezegd:
de hele dag blijft hij nog bij ons
ik heb hem 4 gistsnoepjes gegeven, die kreeg hij altijd en bloemetjes op hem gelegd
en gezegd:
Waarom, waarom nou!?!
Je kon zo lekker knuffelen en knorren
en nog steeds
hoor ik je gebrom
en nog steeds
kan ik je niet vergeten
en nog steeds
ga ik naar je graf onder de pruimenboom
en nog steeds
leef ik soms in een droom
en nog steeds
zal ik altijd om je geven
en nog steeds
blijf je in mijn leven
en nog steeds
is mijn liefde voor jou
nog steeds
altijd, eeuwig
nog steeds.
Reacties op dit gedicht
